Oost-Thaïland

En we zitten alweer in Thaïland, deze keer in het oostelijk deel, voor een verblijf van twee weken. Ons nieuw visum is maar twee weken geldig, dus o wee als we een dagje langer blijven! We zijn eerst naar de stad Khorat afgereisd, daarna hebben we twee daagjes in het Khao Yai National Park doorgebracht en dan was het (eindelijk) tijd voor zon, zee en strand op het eiland Kho Chang.

Vanuit Laos (eiland Don Det) zijn we vertrokken naar Thaïland. We dachten dat we op 1 dag wel in Khorat gingen geraken, maar dat is toch niet gelukt. ’s Morgens vertrokken met een gammel bootje, daarna een stoffig volgepropt minibusje, om dan ’s avonds om 19u30 met de bus te arriveren in Ubon Ratchathani, een ander stadje al in ThaÏland. De bus reed niet verder, dus ofwel namen we een andere bus naar Khorat, maar dan zouden we om 2u ’s nachts arriveren, toch ook niet ideaal. We hebben dan maar beslist om hier te overnachten en ’s morgens de trein te nemen naar Khorat. We kozen een guesthouse dicht bij het station: het rivermoon guesthouse. De naam doet vermoeden dat het zo’n mooi plaatsje is aan de rivier, was het maar zo...   Het was eigenlijk meer in een soort van schuurtje, met een groot gat in de voordeur, nogal griezelig. En maar goed dat het al donker was, zo lijkt het alsof er minder spinnen zaten! Na een kort nachtje stonden we om 8u al aan het treinstation.  We waren net op tijd voor het volkslied: vanaf het moment dat de muziek uit de luidsprekers kwam, stond iedereen recht en stopte met wat ze aan het doen waren. Daarna gingen ze terug verder met hun werk.

KHORAT (NAKHON RATCHASIMA)

Khorat hebben we bezocht omdat dit op de weg ligt naar het Khao Yai Nationaal Park en omdat je vanhieruit ook een daguitstap kan maken naar de Phimai tempel, een belangrijk Khmer monument.

Dit is de 2^e grootste stad van Thaïland, na Bangkok, en hier hebben we echt ondervonden hoe het voelt als je de taal niet spreekt: enkel Thaïse en Chinese opschriften en weinig mensen die Engels spraken, dus de communicatie verliep niet altijd even vlotjes, maar ze proberen je wel altijd te helpen.

Af en toe spraken jonge Thaïse studenten ons aan, met de vraag (soms verstonden we het niet echt) of ze eventjes met ons in het Engels mochten praten. Ze hadden een boekje bij met Engelse vragen, ik denk een of ander schoolproject, en dan vroegen ze of ze met ons op de foto mochten. Grappig soms, want veel jongeren zijn nogal beschaamd als ze Engels moeten praten.

Ook hebben we hier een prachtige ceremonie gezien op een groot plein. We weten niet goed wat het juist was, maar we denken dat het een inwijding was van nieuwe jonge monniken, zo’n 500. Ze waren allemaal in het wit en vooraan zaten de oudere monniken in de gekende oranje outfit. En uit de boxen weerklonken gebeden, toeschouwers staken wierookstokjes aan en de pers was massaal aanwezig. Echt de moeite om eens te zien.

De volgende dag dan een daguitstapje gemaakt naar Phimaï, waar er een grote ruïne uit het Khmer tijdperk staat. Zo komen we al een beetje in de sfeer voor Angkor Wat!

KHAO YAI NATIONAL PARK

Na enkele treinuurtjes waren we in het stadje Pak Chong, de uitvalsbasis om het Khao Yai National Park te bezoeken. Zwaar gepakt en gezakt dachten we een tuktuk of taxi te nemen naar een guesthouse (Bobby’s jungle tours) die ook uitstappen doen naar het park. Nergens geen taxi’s te vinden natuurlijk, er was wel een leperd die ons een ritje wou aanbieden in zijn eigen auto, weliswaar tegen een megazot tarief, daar hebben we toch voor gepast. Dan maar naar een internetcafé om het telefoonnummer te zoeken van den Bobby, maar we konden hem telefonisch niet bereiken. Zucht, efkes een terrasje doen en dan opnieuw proberen te bellen, tot den Bobby ons ineens zelf aansprak op straat, hij was op zoek naar andere toeristen die bij hem geboekt hadden. Gelukkig had hij nog een kamer vrij voor ons! Soms moet je toch eens chance hebben ...

In de namiddag zijn we dan direct op stap gegaan naar het nationaal park samen met twee vriendelijk noorderburen (Nederlanders), voor een tochtje van twee dagen. Eerst gaan zwemmen in een hotspring, en bij zonsondergang gaan kijken naar een bizar fenomeen: ongeveer 3 miljoen vleermuizen die vanuit een grot op een heuvel uitvliegen naar het nationaal park wat verderop. Een half uur lang zie je een enorme zwerm overvliegen,  en dit doen ze blijkbaar elke dag. ’s Nachts keren ze dan terug naar de grot. Zot om te zien!

De volgende dag vroeg op post: om 7u vertrokken naar het nationaal park, klaar voor een jungletocht, op zoek naar krokodillen, olifanten, gibbons en andere apen. Krokodillen hebben we helaas niet gevonden (de laatste is gezien in oktober), veel sporen van olifanten (uitwerpselen, platgetrapt woud, getoeter) en ’s avonds toch eentje gezien. De aapjes waren wel talrijk!

In de namiddag konden we wat afkoeling zoeken, luister goed, aan de enige echte waterval waar Leonardo Di Caprio en nog 2 andere zijn afgesprongen in de film ‘The Beach’. Ook zeer populair bij de Thaïse toeristen natuurlijk.

KHO CHANG

Na alweer een volledige busdag hebben we de ferry genomen naar het eiland Kho Chang. Joehoe, eindelijk de zee zien...  We hebben hier een tof bungalowtje gevonden in Lonely Beach, een mooi wit zandstrand, met palmboompjes en zo. Kortom, alles erop en eraan. De volgende 4 daagjes waren zeer ontspannen, geen lange busritten of drukke steden, maar wel: zon, zee, strand, lang uitslapen, afkoeling zoeken in de schaduw en het water,  seafood eten met veeeel te pikante sausjes, en zelfs kip aan ’t spit met frietjes en mayo, wat internetten en skypen met het thuisfront!

Vanavond gaan we alles terug in de rugzakken proppen, want morgen gaan we de ferry op om dan naar Cambodja te gaan!

Greetz, Geert en Leen