Zuid-Thaïland: "The Hammock days"

Op 16 april zijn we vanuit Yangoon (Birma) naar Bangkok (Thaïland) gevlogen. We hadden wel wat probleempjes om Birma uit te raken. Iedereen die het  land uitvliegt moet in de luchthaven 10 dollar taks betalen aan de regering. Maar ’t was hier weer hetzelfde probleem: het moesten kraaknette nieuwe briefjes zijn. En de onze waren niet kraaknet genoeg. Er was een mini-kreukje aan de randen, bijna niet te zien. Maar er was hier duidelijk geen discussie mogelijk, en we waren niet de enige met dit probleem. Compleet machtsmisbruik, maar je kan er niets tegen doen. Gelukkig hadden we nog een 100 dollar briefje dat goed genoeg was voor hen, en zo kregen we toch de stempel. Wat een gedoe zeg, en als je dus geen goede briefjes bijhebt mag je het land niet verlaten. Stel je voor!

Maar goed, enkele uurtjes later zaten we dus in Bangkok, enkel voor transit. We vonden wel dat er minder bedrijvigheid was op de luchthaven, misschien door de betogingen of door die stofwolk. Onze vlucht naar Phuket vertrok binnen 3 uurtjes. Tijd genoeg om ons te laten gaan in de Burger King... Vettig, maar lekker! Zeker na 3 weken rijst en noedels.

In Phuket vonden we een bed &breakfast in de stad. Niet ver van het guesthouse waar de film ‘the beach’ is opgenomen. ’s Anderdaags huurden we een brommertje en werd het een sightseeiing dagje. We gingen van strand naar strand en stopten af en toe om een plonsje te doen. Heerlijk!! Prachtige zee en stranden, en een lekkere kokosnoot als verkoeling. Tijd om onze batterijen op te laden!

Hoewel het nu laagseizoen is, zag je overal toeristen. Maar blijkbaar toch veel minder dan anders. Amai, wat moet dat hier niet zijn in het hoogseisoen? Phuket is natuurlijk een topbestemming, en langs de kust loopt het over van de resorts, winkeltjes, restaurantjes, only men club,...

We boekten een bus-bootticket voor de volgende dag naar het eiland Ko Phi Phi. Welcome in paradise, welcome in Ko Phi Phi! Toen we naderden met de boot, konden we het azuurblauwe water, hagelwitte stranden, rotsen en palmbomen al zien. Wauw. Ook hier terug hetzelfde, laagseizoen en veel minder toeristen door de betogingen in Bangkok. Dit was wel beter voor ons, zo kregen we een korting op onze bungalow. Een bungalow op 50m van een strandje, rustig gelegen en met een klein terrasje. Hier moesten we niet lang over nadenken. We zouden hier enkele dagen blijven en dan verdergaan naar Ko Pha Ngan.

Ko Phi Phi is zo’n typisch tropisch eilandje. Er rijden geen auto’s en soms vindt je er strandjes die enkel bereikbaar zijn via een klein padje. De ideale plaats om te relaxen.

Ook de tsunami heeft hier nog zijn sporen nagelaten. Er is zeer veel accomodatie heropgebouwd en er zijn overal tsunami-evacuatieroutes  voorzien. Creepy om te zien wel, te bedenken dat die tsunami daar alles overspoeld heeft.

Na een dagje of 5 hebben we de boot-bus-boot genomen naar een ander eiland: Ko Pha Ngan. Het werd een zeer lange dag, we zijn ’s morgens om 9u vertrokken en ’s avonds om 20u waren we in Ko Pha Ngan. Eerst de boot, dan met de bus naar de andere kant van het vasteland, en dan terug de boot op. Aan de pier van Ko Pha Ngan deelden we een taxi naar het centrum samen met een koppel Tsjechen en Amerikanen en met z’n zessen gingen we op zoek naar logies. Vlotjes gevonden en blij dat we eindelijk een doucheke konden pakken en konden eten. Daarna zakten we af met de Tsjechen naar het strand van Haad Rin, beter bekend als het strand van de Fullmoon party. Binnen 5 dagen is het volle maan en dus fullmoon party, maar dat is daar eigenlijk elke avond vollenbak met vuurshows, muziek, dansen, en voor afkoeling moet je in de zee zijn. Na 4 maanden reizen zagen we het volledig zitten om eens een danske te placeren! Geslaagde avond...

De volgende dag gingen we op zoek naar andere logies, omdat de onze ineens hun prijs verdrievoudigden, enkel en alleen omdat het binnenkort fullmoon is en er duizenden toeristen afzakken naar hier.

Wij gingen op zoek naar iets rustigers en vonden een bungalowtje aan de zee, verder weg van het feestgedruis.  Ook hier zagen onze dagen er enigszins ’t zelfde uit. The hammockdays: ontbijten op ons terras, in de hangmat lezen en naar muziek luisteren, zwemmen in zee of in het zwembad met bubbelbad, rusten, eten (zeer belangrijk), filmpje bekijken en wat rondslenteren in de straatjes.

En als afsluiter van Ko Pha Ngan hebben we natuurlijk de enige echte fullmoon party bezocht op woensdag 28 april. In het hoogseizoen komen daar blijkbaar 25000 toeristen op af, en in het laagseizoen zo’n 8000. Dat konden we nu toch niet aan ons laten voorbijgaan...  In ons shortje en op onze slippers naar ’t strand: drum ’n bass, goa, trance, alle soorten muziek, alle soorten cocktails (niet in een glas, maar in een bucket=klein emmertje), mensen die beschilderd zijn met lichtgevende verf en allerlei vuurshows. En chillplaatsjes om op ’t gemakske iets te drinken, alhoewel er daar soms van die stinkende honden aan uw voeten kwamen snuffelen! Veel om te zien dus, en een leuke afsluiter van onze allerlaatste daagjes in Thailand.

Op 30 april zijn we verdergereisd naar Maleisië. Met deze keer een nachtboot van Ko Pha Ngan naar het vasteland. Die nachtboot valt eigenlijk wel mee, veel privacy heb je wel niet want iedereen ligt gewoon naast elkaar op een matras, maar dat spel wiebelt niet te veel, dus we hebben toch enkele uurtjes geslapen. Om 4u30 ’s morgens waren we dan in Surrathani, en dan was het terug wachten, de bus op, wachten en de bus op. Om dan ’s avonds om 18u aan te komen in Maleisië op het eiland Penang!

Vele groetjes,

Geert en Leen