RUSLAND

LISTVIANKA – BAIKAL MEER

Na ons Mongools smokkelavontuur op de befaamde trein nr. 5 kwamen we na zo’n 24 uur treinreizen aan in Irkutsk, Rusland. Anna van sputnik travel stond ons al op te wachten en we reden direct verder naar Listvianka, een dorpje aan het Baikalmeer, op 60 km van Irkutsk.

Weeral hadden we geluk met het weer. In een stralend zonnetje en bij 25°C, niet mis voor Siberië, zagen we het prachtige blauwe Baikal meer verschijnen vanuit de bossen. Wauw, en zo immens groot, 600 km lang en 60 km breed, en ook nog het diepste meer ter wereld.

We verbleven 2 nachten in een guesthouse uitgebaat door Dennis, een stoere Rus. Het eerste wat hij zei: welcome, tomorrow breakfast at 10 o’clock. Het huis was volledig in hout opgebouwd en deed aan Zwiterserland denken. Eerst efkes bekomen van de treinrit, daarna wat kleren uitgewassen aan de lavabo en dan een wandeling langs het meer. Dennis was wel niet content toen hij mijn waslijnconstructie zag hangen. Ik citeer: njet, no no, no washing in the shower! Oeps…

Vandaag was het zaterdag, ook de Russische toeristen zakten af naar het Baikalmeer voor een weekendje. Het eerste wat ons opviel: veel mensen, vrouwen en mannen, liepen met drankflessen op straat. Dat is hier blijkbaar heel normaal om een vodka of een pintje te drinken zo op ’t straat. We gingen iets eten in een klein cafeetje met groot terras vlak aan het meer. Op het menu: omul vis, DE vis van het Baikalmeer. Smaakt een beetje zoals gerookte zalm, maar zachter van smaak. Maar wel lekker. En op de achtergrond: live Russische schlagermuziek en meezingende Russen die in sneltempo enkele flesjes vodka binnengoten.

De volgende dag wandelden we wat rond in het dorp en gingen daarna naar een uitkijkpunt op een heuvel vanwaar je een mooi zicht hebt op het meer. Het dorp is zo mooi, kleine houten huisjes met bloemen in de tuin, een beek en een kerkje. Het lijkt idyllisch in de zomer, maar ik denk dat het hier afzien is in de winter. Het kan zelfs al beginnen sneeuwen in september, laat dat maar nog efkes wegblijven voor ons. De temperaturen kunnen zakken tot -40°C, zo’n koude kunnen we ons niet echt voorstellen! In de zomer kan de temperatuur oplopen tot +40°C.  

Het Baikalmeer is duidelijk the place to be in de zomer: er wordt volop gebarbecued, mensen liggen in bikini te zonnen en ja, zelfs enkele dapperen zwemmen in het ijskoude water! Nu is het water het warmst: 12°C. Ik heb er enkel eens aan gevoeld, toch maar geen zwemmetje voor ons. In Rusland wordt gezegd dat iedere Rus zeker 1 keer in zijn leven in het meer moet gezwommen hebben.

Na enkele kilometers langs het meer en daarna in stijgende lijn door de bossen kwamen we aan het uitkijkpunt. In de winter wordt er hier geskied, nu staat alles in bloei.

Daarna terug naar het dorpje en onderweg nog een tussenstop aan een klein lokaal winkeltje. We hadden hier al veel mensen zien lopen met gedroogde en gerookte omul, en Geert kon niet wachten om dat eens te proeven. In het zonnetje aan het guesthouse proefden we deze lekkernij, samen met een stukje lokale kaas en een Baikal biertje. 

De volgende dag bezochten we eerst het Taltsy museum of wooden architecture alvorens terug naar Irkutsk te rijden. Dit is een openluchtmuseum waar een oud Siberisch dorp wordt nagebouwd. Mooi om te zien.

IRKUTSK

In Irkutsk zouden we nog een nachtje in een homestay verblijven om dan de volgende dag opnieuw de trein te nemen richting Perm.

We waren benieuwd waar we zouden logeren en wat bleek? We kregen een hele studio voor ons alleen! We waren in de wolken. Er was een klein terrasje, wasmachine, keukentje. Blijkbaar is dit het appartement van een studente dat regelmatig aan toeristen wordt verhuurd.

De volgende dag vertrok onze trein pas ’s avonds. Dus eerst nog wat proviand inslaan voor de treinreis van 55 uur(!) en dan nog een wandeling naar de markt. Sommige houten gebouwen zijn hier volledig verzakt door de lage vriestemperaturen. Bizar om te zien.

In het station was het vooral opletten voor pickpockets, een groeiende ‘hype’ in Rusland. Er liep veel politie rond die een oogje in het zeil hield. Je kan er ook niet naastkijken, ze hebben allemaal een klak op zo groot als een schotelantenne!

TRANSSIBERISCHE TREIN: IRKUTSK – PERM

Onze langste treinrit ooit, in de meest moderne trein ooit. Amai, de Russische treinen zijn de moeite: een TV in de coupé, radiovoorziening, moderne en ultrapropere toiletten en allerlei praktische handige snufjes. Geert noemt dit een rijdend hotel.

In de trein zelf hangt ook een schema uit: het aantal stops en waar en hoelang er gestopt wordt. Enige punt van verwarring: het uur!! De Russen houden het graag simpel en hanteren overal in de trein Moskoutijd. Lijkt simpel maar dat is het echt niet. Het duurt eventjes eer je het doorhebt. Omdat je tijdens de treinreis verschillende tijdzones passeert (5) is het inderdaad logisch dat je overal dezelfde tijd hanteert. Wij stapten op in Irkutsk en gingen naar Perm (-3u) maar aankomst in Perm stond genoteerd in Moskoutijd (-5u). Zelfs in de stations en op de ticketten hanteren ze Moskoutijd. En in de restauratiewagen: lokale tijd!

Onze provodnika (de bazin van de coupé) was zoals een echte provodnika hoort te zijn: geen Engels, wat nors, veel te kort rokje, fluo lippenstift en een kapsel uit de jaren 80. Maar ze zorgde er wel voor dat haar wagon netjes bleef, elke dag kwam ze zelfs stofzuigen overal.

We sliepen samen met een moeder en haar zoon van 13 jaar. Nadat we ons geïnstalleerd hadden in de trein begon ze ons allerlei eten aan te bieden: omul vis met worst en patatjes. In Rusland is het de gewoonte dat je het eten deelt met je coupégenoten, ook deze keer was het zo: we moesten eten, geen discussie! Eigenlijk hadden we geen honger, maar ze nam onze vorken, Geert kreeg een worst en ik een groot stuk vis, en smullen maar.  Ze spraken maar enkele woorden Engels, maar hebben ons heel wat Russisch bijgeleerd. In al haar enthousiasme begon ze zelfs Russische legendes te vertellen.

En wat doe je de rest van de tijd buiten eten? Naar buiten kijken, lezen, rusten, evenement van de dag: de afwas doen. Af en toe stopt de trein voor 20 min. En kan je een frisse neus halen op het perron. Ook daar wordt vanalles verkocht: yoghurt, ijsjes, brood en alcohol. 

Na 2 dagen arriveerden we ’s avonds om 23u in het station van Perm. Micha stond ons op te wachten en we werden naar onze homestay gebracht.

PERM

Deze keer logeerden we echt bij mensen thuis, bij een ouder koppel: Olga en (ben zijn naam vergeten). Het was een klein gezellig appartement en wij sliepen in de logeerkamer. Zeer vriendelijke en gastvrije mensen.

’s Morgens kregen we een typisch Russisch royaal ontbijt: pannenkoeken, yoghurt, brood, zure room, fruit, warme groenten,...

Vandaag gingen we Perm 36 bezoeken, een gulagkamp. Dat is een Russisch strafkamp voor politieke gevangenen, dat ver buiten de stad gelegen was. Zo’n kampen, die je kon vinden overal in Rusland, werden gebruikt van de jaren ’50 tot de jaren ’90. Dit kamp werd pas gesloten in 1988 en veel bewijsmateriaal werd voor een groot stuk vernietigd nadat het gesloten was. Maar Perm 36 is het enige kamp waarvan men een museum gemaakt heeft en men zoveel mogelijk probeert weer te geven hoe het leven daar werkelijk was. Als je in de donkere, kille en vochtige cellen binnenstapt besef je dat het daar verschrikkelijk moet geweest zijn. Ook de 5 rijen prikkeldraad rond het kamp tonen dat er geen ontsnappen mogelijk was.

De volgende dag vertrok onze trein pas om 15u, dus hadden we nog de tijd om wat rond te lopen in Perm zelf. Moderne en mooie stad, waar men probeert het toerisme zoveel mogelijk op te krikken.

Perm heeft niet zo’n mooi verleden, de stad stond zelfs niet op de kaart of stond verkeerdelijk op de kaart omdat er hier een grote wapenindustrie was. Vroegere naam van de stad: Molotov. Zo’n 10 jaar geleden waren er ook geen toeristen toegelaten en bij alle treinen die stopten in Perm moesten de gordijntjes gesloten blijven zodat je zeker geen glimp van de stad kon opvangen.

TRANSSIBERISCHE TREIN: PERM – MOSKOU

Op 4 september vertrokken we voor het laatste stukje van de treinrit richting Moskou, een ritje van 22 uur.  Onderweg nog steeds dezelfde typische Russische landschappen: houten huisjes, veel berkenbossen met af en toe een grote stad.

Deze keer hadden we minder geluk met onze treingenoten, het was een jong Russisch verliefd koppeltje dat lag te flikflooien voor onze neus. We waren blij toen we in Moskou aankwamen.

MOSKOU

In Moskou deden we opnieuw een homestay en logeerden we bij een ouder koppel in een oud en statig appartement aan de rand van de stad. Zij was in haar jonge jaren ballerina geweest. Haar man waarschuwde ons voor de ‘metrogevaren’ in Moskou: opletten voor pickpockets, niet te angstig rondkijken en goed doorstappen. Achteraf bleek het allemaal wel mee te vallen.

De metro nemen is al een evenement op zich, de mooiste die we ooit al gezien hebben! Wat een rijkdom, prachtige lusters, zeer veel marmeren beelden en grote muurschilderingen.

We bezochten o.a. het kremlin, het Rode Plein, de Sint Basilius kathedraal, de naam zegt je misschien niets, maar de bollen op het dak zijn wereldberoemd. En een bezoekje aan de Arbat, souveniersstraatje van Moskou, mocht natuurlijk ook niet ontbreken.

Moskou is één van de duurste steden ter wereld, en dat was er ook aan te zien: poepchique winkelcentra (waar ze Jules Destrooper koeken verkopen) inclusief een hoop securitymannen en overal in de stad zeer exclusieve auto’s! Die lada’s van de oude tijd hebben toch veel meer charme.

We zagen ook enkele Stalinistische overblijfselen, de zogenaamde suiktertaarten uit de Sovjettijd. Dit zijn immens grote gebouwen met verschillende niveaus.

NACHTTREIN MOSKOU – ST.PETERSBURG

Onze laatste treinrit! Na vele 1000en kilometers op de sporen vind ik het toch niet zo erg hoor. Dit laatste ritje was zeer kort, maar 8 uur. Deze trein mag gerust de mooiste genoemd worden: mooi ingericht met rode en gele kleuren en oog voor de details, precies alsof we in een salon zaten. We kregen ook eten, drankjes en de provodnika kwam rond met warm water, nog nooit meegemaakt!

Na een kort nachtje kwamen we aan op onze allerlaatste bestemming: St-Petersburg.

ST.PETERSBURG

Onze laatste daagjes logeerden we in een klein hotelletje in het centrum van de stad. Het was een speciaal gevoel om te beseffen dat dit echt de laatste plaats van heel onze route! We genoten dan ook ten volle van de vele terrasjes in het zonnetje!

Sint Petersburg is een stad naar mijn hart, hier hadden we gerust nog een dagje langer willen blijven. Overal waar je kijkt zie je oude, prachtig gerestaureerde gebouwen, er zijn zeer veel parken waar je rustig kan rondwandelen, het oogt allemaal zeer Europees. We bezochten hier ook de Hermitage, het grootste museum ter wereld! Ik ben nu zeker geen museumganger, maar als je hier bent moet je dit toch gezien hebben. Het was de moeite, en voor je het weet loop je verloren tussen de vele schilderijen en in de mooie gangen.

En nu, 9 september, begint het toch stilletjesaan meer en meer door te dringen dat we terug huiswaarts keren! De rugzakken zijn gemaakt, een heel werk met de souveniertjes, en de laatste foto’s zijn genomen.

We hebben enorm genoten van deze 8 intense en prachtige maanden, maar we kijken er ook naar uit om terug huiswaarts te keren en vrienden en familie terug te zien!

Tot zeer binnenkort allemaal,

Greetz Geert en Leen