kanchanaburi - ayuthayah - lop buri - sukhotai

Onze eerste week Thaïland zit er al op, en we hebben er al ongeveer zo’n 1000 km opzitten, lang leve het openbaar vervoer in Thaïland! Het is toch vooral het busnetwerk dat zeer goed uitgebouwd is. Het treinverkeer is beperkter en wat trager, wat sommigen onder ons wel jammer vinden...

En de Thaï zijn blijkbaar ook grote fan om alles waarmee ze rijden te ‘tunen’. Voor de niet-engelsverstaanders: extra lichtjes overal, kleurrijke beschilderingen, uitgebouwde auto’s en zo, en boxen met vooral zeer luide en minder mooie Thaïse muziek. Maar het heeft wel iets, ’s avonds in een tuktuk zitten, genietend van de iets frissere temperaturen, lichtjes doorheen geschud worden met een streepje muziek op de achtergrond. Ook de bussen zijn de moeite waard: kleine altaartjes vooraan de bus, en een TV voorin met onverstaanbare soaps, ’t lijkt wat op ‘mooi en meedogenloos’ maar dan nog slechter geacteerd. En de baas in de bus is een vrouw, de rechterhand van de chauffeur. Zij zorgt ervoor dat iedereen betaalt, helpt mensen op- en afstappen en helpt de falangs (zo worden wij hier genoemd) met hun bagage.

Maar goed, we zitten ondertussen al meer noordwaarts in Sukhothai, na enkele tussenstops in andere stadjes. Onze eerste tussenstop na Bangkok was Kanchanaburi, in het WESTEN dus. Dit is vooral bekend door de ‘bridge over de river Kwai’ en het beruchte treinspoor tussen Birma en Thaïland dat gebouwd werd tijdens WOII. Hier hebben we enkele oorlogsmusea bezocht en een immens groot kerkhof van gesneuvelden tijdens het bouwen van het spoor. ‘k Moet zeggen, toch wel iets waar we allebei stil van werden, zoveel menselijk leed. De ‘death railway’ hebben we zelf genomen en over de (zo lijken ze toch) zeer gammele brugconstructies gespoord, veel gekraak en gepiep toch maar gelukkig veilig teruggeraakt.

Aan onze guesthouse ook een megalizard gezien, een beestje van 1m dat je toch liever wat op afstand houdt.

En dan opnieuw de bus op richting Ayutayah, zo’n 100 km verder: veel oude tempelsites in Khmerstijl. Persoonlijk vinden we dit mooier dan de kleurrijke tempels van Bangkok.

Nu dus in Sukhothai, in een zeeeeeer mooi (met prachtig zwembad!) hotel, uitgebaat door een Aalstenaar.  Wat is er zaliger om na een fietstochtje van 40 km in het zwembad te duiken... We hebben hier 2 nachtjes cadeau gekregen van mijn broertje en Valerie, en het is hier echt wel in orde hoor. Dus Rikkie en Valerie, we hebben veel getoast op jullie hé!

Als afsluiter nog een billenkletser van formaat: Geert is aangevallen door een aap! Tijdens een stadsbezoek in Lopburi, dat vooral gekend is door de vele apen die stilaan de stad overnemen, sprong er ineens eentje op zijn rugzak. Wat blijkt: die apen flippen als ze eten zien, en ze proberen het direct af te nemen. Wij dus op onze hoede, alles goed in de rugzak gestopt, maar aan de zijkant van de rugzak zat nog een stadskaartje, en die slimme aap dacht dat het eten was. En dus: attaque met armen en benen open recht op de rugzak. Gelukkig was hij snel terug weg, en hebben we nog een tweede aanval kunnen vermijden.

Tot later,

Geert en Leen